علی بن محمّد نوفلی می گوید:
از یکی از معصومین شنیدم که فرمود:
«همانا بنده ای در شب از خواب بلند می شود و از شدّت خواب و چرت به راست و چپ می افتد و سرش روی سینه اش می افتد، امّا با این حال مشغول نماز شب می شود،
خداوند به ملائکه اش دستور می فرماید:
به این بندۀ من نگاه کنید که برای تقرّب و نزدیکی به من به چه حالی افتاده،
با اینکه من این نماز را بر او واجب نکرده ام امّا او به امید سه خصلت با این حال مشغول نماز شب است.
1- به خاطر گناهی که من او را بیامرزم
2- به خاطر توبه ای که با او تجدید کنم و توبه اش را قبول کنم.
3- و رزق و روزی اش را زیاد نمایم.
ای ملائکه من! شما را شاهد و گواه می گیرم که من همۀ این خصلت ها را برای او جمع کردم.
علل الشرایع، ج2، ص52